We zeggen dat we op tijd zijn, of niet op tijd zijn. We zijn te laat, te vroeg, precies op tijd. We noemen de ochtend 'de ochtend' en de avond 'de avond', alsof het om heel iets anders zou gaan.
Maar 'tijd' is neutraal en alomtegenwoordig: het is altijd een 'nu'.
We verblinden onszelf door overal kleur aan te geven.
